Υγειονομικό Πραξικόπημα

 ΚΑΘΕ ΣΟΥ ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗΣ. 

Δεν είναι φωτιες, είναι γενοκτονία ψυχών.

Δεν είναι φωτιές, είναι εσκεμμένη καταστροφή του παρελθόντος.

Καταστρέφουν τα πάντα στο διάβα τους, δάση, ζωή, ζώα, οικογένειες, θεσμούς και αξίες.

Μας βιάζουν πνευματικά, επιβάλλουν φασιστικά οτιδήποτε χρειαστεί για να κατακρεουργήσουν το μέλλον μας και οτιδήποτε θυμίζει Ελλάδα…

Καίνε Εσένα, καίνε το αύριο, καίνε συνειδήσεις και αξίες... Κι εμείς;

Εμείς μάθαμε να υπακούμε, μάθαμε να σωπαίνουμε.

Μάθαμε να καταπίνουμε το άδικο, να ζούμε με το ψέμα, να δεχόμαστε το “αναπόφευκτο”, να πιστεύουμε τους υποκριτές.

Μας έπεισαν πως κάθε αντίσταση είναι περιττή, η φωνή επικίνδυνη, η ελευθερία πολυτέλεια.

Μα όσο σωπαίνουμε, το έγκλημα συνεχίζεται.

Όσο υπομένουμε, οι θύτες δυναμώνουν.

Δεν καίνε το δάσος, καίνε το χθες καίνε την παλιά μας ζωή και θα σου επιβάλουν το σκοτεινό αύριο. 

Δεν υπάρχει άλλος χρόνος.

Ή τώρα θα σταθούμε όρθιοι, ή θα μας θάψουν ζωντανούς μέσα στην ίδια τη σιωπή μας.

Οι νέοι σκλάβοι της επιβαλλόμενης κανονικότητας είναι παρατημένοι στην τύχη τους, σαν αμολημένα κοπάδια στις πεδιάδες.

Εδώ και δεκαετίες έχουν εκπαιδευτεί να ζουν έναν τρόπο ζωής που μοιάζει φυσικός.

Μα δεν είναι, είναι ψεύτικος, τεχνητός. Δομημένος πάνω σε πρότυπα τηλεοπτικής ευτυχίας και πλαστής "ελευθερίας".

Γεννιούνται γενιές, μεγαλώνουν σαν καλά καλοκουρδισμένα γρανάζια, μαθαίνουν να 

υποτάσσονται σιωπηλά, πηγαίνουν στη δουλειά με σκυμμένο το κεφάλι, καταναλώνουν, υπακούουν, αποδέχονται τα πάντα.

Η ρουτίνα, η βαριά εργασία, οι ευθύνες του σπιτιού και των παιδιών, αυτά είναι που σκοτώνουν τον έρωτα, την περιέργεια, τη φλόγα, το συναίσθημα.

Κάθε μέρα ζουν την Ημέρα της Μαρμότας.

Με μικροκαβγάδες στη γειτονιά, με αποχαύνωση από τα ΜΜΕξαπάτησης, με τηλεοπτικές σειρές, ποδόσφαιρο, αλκοόλ, μα πάνω απ’ όλα, τζογαρουν την ζωή τους.

Αυτός είναι ο ορίζοντάς τους, ένα πνευματικό τίποτα.

Έτσι γίνεται εφιαλτικά εύκολο να ελεγχθούν.

Έτσι το απολυταρχικό καθεστώς τους ελέγχει κάθε μέρα και πιο πολύ. 

Γιατί δεν έχουν πια πυξίδα, θέληση, αλλά ούτε φωνή.

Γιατί έχουν θεό τους την τηλεόραση και όχι την αλήθεια και την γνώση, πιστεύουν αυτό το μαύρο κουτί του ψεύδους, της προπαγάνδας, της χειραγώγησης.

Χυμένοι στους καναπέδες, χαμένοι στα social media, με ένα βρόμικο πληκτρολόγιο και βλέμμα απλανές και θαμπό, κρίνουν και κρίνονται.

Όχι μόνο απ’ τους άλλους, αλλά κυρίως από τον ίδιο τους τον καθρέφτη.

Και φτάσανε να τον αποφεύγουν.

Κρύβονται από την αλήθεια και την πραγματικότητα.

Ζει και βασιλεύει σε αυτή τη χώρα ο ωχαδερφισμός.

Είναι η σιωπηλή νόσος των καιρών μας,

ένα δηλητήριο άοσμο, που κυλάει στις φλέβες της κοινωνίας, μουδιάζοντας συνειδήσεις.

Άνθρωποι με μάτια στραμμένα μόνο στο εγώ τους, που βαδίζουν πάνω σε συντρίμμια και αίμα χωρίς να λυγίσουν, 

όχι γιατί δεν ένιωσαν, αλλά γιατί δεν θέλησαν να νιώσουν.

Η αδικία περνάει μπροστά τους σαν πομπή θρήνου, μα αυτοί στρέφουν το βλέμμα αλλού.

Δεν είναι η σειρά τους ακόμη και έτσι δεν έχουν λάβει το μήνυμα.

Δεν θέλουν να δουν.

Οικοδομούν την “ευημερία” τους με υλικά κλεμμένα από την οδύνη των άλλων και την ονομάζουν επιτυχία.

Δεν βλέπουν πως η φωτιά στο δάσος ή στον φράχτη του γείτονα είναι προοίμιο.

Ο καπνός που ανεβαίνει, θα σκεπάσει και τη δική τους στέγη.

Γιατί ο κόσμος δεν αλλάζει με “ωχ αδερφέ”, ούτε σώζεται με κουρασμένα βλέμματα.

Ο κόσμος σώζεται με το “εμείς”, με το “όλοι μαζί”, με την αλληλεγγύη, με τη φωνή που σπάει τη σιωπή.

Και κάποιοι δυστυχώς, θα καταλάβουν τι σημαίνει αυτό μόνο όταν θα είναι πολύ αργά, 

όταν θα βρουν τη ΦΩΤΙΑ μέσα στο ίδιο τους το σαλόνι.

Και τότε δεν θα ’χει μείνει κανείς να φωνάξει για χάρη τους.

 

Φτάσαμε στο σημείο μηδέν, το Έθνος μας πεθαίνει, το δολοφονούν οι προδότες και δοσίλογοι, τα ανδρείκελα που εκτελούν εντολές.

Ή θα ενωθούμε για να αναγεννηθούμε απ’ τις στάχτες μας, ή θα εξαφανιστούμε ξεχασμένοι μέσα στην λήθη. 

Δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Όταν ο λαός στερείται Παιδείας, Γνώσης και Κουλτούρας, η Ελευθερία γίνεται αυταπάτη.

Και η αλυσίδα του φαντάζει σαν πιο φυσική και ίσως, η πιο ασφαλής λύση.

Γνωρίζω πως δεν θα επαναστατήσουν αν δεν αποκτήσουν συνείδηση.

Και δεν θα αποκτήσουν συνείδηση αν δεν επαναστατήσουν.

Με εκτίμηση Νικόλαος Παντελιός διασώστης ΕΚΑΒ εκπρόσωπος τύπου Π.Ο.Ε.Υ. Πανελλήνια Ομάδα Επαγγελματιών Υγείας,(σωματείο)