Νικόλαος Παντελιός εκπρόσωπος τύπου Π.Ο.Ε.Υ. Διασώστης ΕΚΑΒ αρθρογράφος

 Ισραήλ και Ιράν: Δύο πρόσωπα του ίδιου θεάτρου; Δύο κρατικά μορφώματα που ενώ δείχνουν αντίθετα, λειτουργούν σαν δύο χέρια της ίδιας σκιώδους δύναμης. Ο ένας μιλά στο όνομα της "Δημοκρατίας" και ο άλλος στο όνομα του "Θεού". Ο ένας περηφανεύεται για τεχνολογία, στρατό και παγκόσμια στήριξη και ο άλλος για πίστη, αντίσταση και ετοιμότητα να καεί για την "Αλήθεια". Και οι δύο όμως... σκοτώνουν, καταπιέζουν και ψεύδονται. 🇮🇱 Το Ισραήλ: Η Δύση ντύθηκε "θύμα": Το Ισραήλ στήθηκε από τη Δύση, με δάκρυα για το Ολοκαύτωμα, αλλά με μπουλντόζες στους Παλαιστίνιους. Δημιουργήθηκε στο αίμα και επεκτείνεται με φωτιά. Καταγγέλλει την "τρομοκρατία", αλλά ρίχνει βόμβες σε νοσοκομεία και σχολεία. Μιλά για "άμυνα", αλλά ζει για τον πόλεμο. Και ποιοι είναι πίσω του; Οι ΗΠΑ, η Ε.Ε., οι οίκοι της Wall Street, το ΝΑΤΟ κτλ. Έχει πυρηνικά, δεν υπέγραψε ποτέ τις διεθνείς συνθήκες για τον πυρηνικό αφοπλισμό. Για το Ισραήλ όμως δεν υπάρχει κανένα πρόβ...

 Φωτιές - εμπρησμοί στην Ελλάδα: Μύρισε καπνός... και προδοσία.  Οι φωτιές στην Ελλάδα δεν είναι φυσικό φαινόμενο είναι προϊόν σχεδίου, είναι εργαλείο. Μόνο ένα 5% το ανωτέρω είναι από φυσικά αίτια.  Θεωρώ ότι υπάρχουν δύο σενάρια ως αναφορά τις πυρκαγιές: ΣΕΝΑΡΙΟ ΠΡΩΤΟ : Η Μπίζνα της Πράσινης Καταστροφής με οποιοδήποτε τρόπο. Οι φωτιές ανοίγουν τον δρόμο για τις ανεμογεννήτριες. Καίγονται δάση, ζώα, σπίτια, ψυχές… και στη στάχτη, έρχεται ο "επενδυτής" να φυτέψει μέταλλο. Το ίδιο έργο κάθε χρόνο, με τις ίδιες κυβερνήσεις-εντολοδόχους να μοιράζουν άδειες και επιδοτήσεις στους εμπρηστές με κοστούμια. Οι φωτιές δεν είναι τυχαίες.  Είναι προκατασκευασμένες, προσχεδιασμένες, προσυμφωνημένες. Στην Ελλάδα της υποταγής από τους εξωγενείς παράγοντες το παραμύθι της "πράσινης ανάπτυξης" βρωμάει πολύ μίζα και μαύρο χρήμα. Οι εταιρείες των ανεμογεννητριών δεν πουλάνε τεχνολογία, πουλάνε σιωπή, συνενοχή και εξαγορά. Και η κυβέρνηση, χορεύει σαν πρόθυμο τσιράκι, με το χέρι απλωμέ...

 Καίνε εσκεμμένα την Ελλάδα, εκτελούν εντολές άνωθεν για να διατηρήσουν το αφήγημα της κλιματικής αλλαγής, να τοποθετήσουν άνεμογεννήτριες της μίζας και φωτοβολταϊκά, δολοφονούν την χώρα μας την γεωργία την ανάπτυξη και την οικονομία . Έχουν δολοφονήσει το οικοσύστημα τις δασικές εκτάσεις-φύση την πανίδα και χλωρίδα και δυστυχώς τα άγρια ζώα. Θέλουν να εξαρτάσαι αποκλειστικά από αυτούς. Έως το τέλος της τετραετίας που θα υπάρχει κρανίου τόπος θα ζείτε αποκλειστικά με επιδόματα, οι αγρότες θα εξαρτώνται από το κράτος και οι δασικές εκτάσεις δεν θα αναδασωθουν. Θέλουν πάση θυσία να συντηρήσουν και το αφήγημα της κλιματικής αλλαγής και επισιτιστικής παγκόσμιας κρίσης. Η Ελλάδα θα πάρει νέα μνημόνια, θα έχει ξεπουλήσει ελληνικά νησιά και οι ατομικές μας ελευθερίες θα συρρικνωθούν. Ένα κράτος που ουσιαστικά είναι μια ανώνυμη εταιρία με ΑΦΜ, έχει ξεπουληθεί η εθνική κυριαρχία και διοικείται από μεγάλα συμφέροντα και εξωτερικούς παράγοντες. Από τότε που υπήρξαν άνθρωποι, υπήρξαν και οι αγ...

 Το δάσος ενοχλεί...  Στέκεται εμπόδιο στα σχέδια τους.  Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο στον πλανήτη, πάρα μόνο το κέρδος και η εξουσία! Δεν τους καίγεται καρφί για την πανίδα την χλωρίδα και το οικοσύστημα. Δεν τους ενδιαφέρει το δάσος, γιατί το δάσος δεν είναι προσοδοφόρα επιχείρηση να την εκμεταλλεύεται ο οποίος δινάστης. Το δάσος είναι ελεύθερο, είναι ανεξάρτητο, προσφέρει ζωή σε χιλιάδες ζωά και φυτά, δίνει πνοή στον πλανήτη, παράγει άφθονο οξυγόνο, που ακόμα και αυτό σε λίγο καιρό θα είναι προνόμιο να το έχεις δωρεάν, ναι, είναι αδίστακτοι! Το δάσος είναι η τελευταία ελπίδα των ανθρώπων, το δάσος είναι η ιστορία, το δάσος ακούει, βλέπει, σκέφτεται αλλά στέκεται εκεί αγέρωχα.  Το δάσος ενοχλεί τους αιμοσταγείς αλαζόνες χρηματέμπορους. Το δάσος μπαίνει εμπόδιο στα αρρωστημένα σχέδια τους. Το δάσος δεν είναι μπαταρία, αλλά η πηγή ενέργειας ολόκληρης της γης, ο πνεύμονας που μας κρατάει ζωντανούς. Αυτόνομο και επιβλητικό. Γνωρίζεις όμως, δεν θέλουν τίποτα ελεύθερο...

 Η Κατρακύλα της Υποκρισίας Όταν το Ξέπλυμα Βαφτίζεται Πολιτική Παρέμβαση! Η Αφροδίτη Λατινοπούλου εμφανίστηκε για άλλη μια φορά ως το τέλειο δεκανίκι της εξουσίας, ντυμένη με τον μανδύα της «φωνής της λογικής» μόνο που η λογική της μυρίζει τοξικότητα, αλαζονεία και βαθιά απανθρωπιά.  Η τοποθέτησή της στο Ευρωκοινοβούλιο για την τραγωδία των Τεμπών δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα χυδαίο ξέπλυμα μιας πολιτικής δολοφονίας.  Ναι, πολιτικής δολοφονίας, γιατί όταν σκοτώνονται 57 άνθρωποι από εγκατάλειψη, διαφθορά και εγκληματική αδιαφορία, δεν μιλάμε για "τραγωδία".  Μιλάμε για κρατική εγκληματική ευθύνη. Κι ενώ η κοινωνία παλεύει να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη των νεκρών, να βρει δικαιοσύνη και να ξεσκεπάσει το βούρκο, έρχεται η εν λόγω κυρία με την προκάτ αγανάκτηση και την παγερή ψυχρότητα να αποκαλέσει" φτηνό σόου" τη συζήτηση για τις δολοφονίες στα Τέμπη.  Ο θρήνος των οικογενειών είναι για εκείνη "επικοινωνιακό πυροτέχνημα".  Η φωνή όσων απαιτούν λογοδο...

 "Μαλλί, γυαλί και παντελόνι Lee..."  Στον πλανήτη του σήμερα η εικόνα έχει γίνει πιο σημαντική απ’ την ουσία. Η επιφάνεια αντικαθιστά τη σκέψη. Οι αξίες έχουν αντικατασταθεί από την ύλη.  Οι χαρούμενοι του τίποτα, με πλούσια επικάλυψη αδιαφορίας, μαζί με μεγάλη δόση αλαζονείας και με βλέμμα λαμπερό και στόμα γεμάτο λέξεις χωρίς καμία ουσία, περιφέρονται σαν βασιλιάδες σε πλαστικά παλάτια. Δεν ξέρουν, δεν ψάχνουν, δεν νοιάζονται, έχουν πλήρη άγνοια. Έχουν άποψη για όλα, χωρίς να έχουν ιδέα για τίποτα. Ο εγωισμός τους γιγαντώνεται, η αλαζονεία τους θεριεύει μέσα τους σαν παράσιτο που τρέφεται απ’ την αμάθειά τους και την ανύπαρκτη κοινωνική παιδεία. Ενσυναίσθηση, άγνωστη λέξη, όπως και η γνώση, οι αξίες. Λέξεις και έννοιες ξεχασμένες σαν τα βιβλία που ποτέ δεν άνοιξαν. Η αλαζονεία και η υπεροψία είναι το μόνο τους ταλέντο. Την άγνοια την φόρεσαν κοστούμι, την επιπολαιότητα σημαία. Και καμαρώνουν, γιατί αγνοούν το βάρος της ευθύνης, της Ιστορίας, της Αλήθειας. Είναι χαρούμε...

 Βία ως εργαλείο χειραγώγησης. Βία και τα Διαφορετικά Είδη της: Εισαγωγή : Η βία δεν είναι πάντα ορατή ή άμεση, και πολλές φορές παίρνει μορφές που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε εύκολα. Ωστόσο, κάθε μορφή βίας είναι επικίνδυνη για την κοινωνία και την προσωπική ελευθερία, και πρέπει να αναγνωρίζεται και να καταπολεμιέται με όποιον τρόπο είναι δυνατόν. Η βία, μια λέξη που προκαλεί έντονα συναισθήματα και συχνά συνδέεται με σωματικές επιθέσεις ή εγκλήματα, εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους και σε διαφορετικά επίπεδα στην κοινωνία μας. Συχνά, η βία δεν είναι μόνο σωματική ή ψυχολογική, αλλά μπορεί να λάβει και πιο διακριτές μορφές, οι οποίες όμως δεν είναι λιγότερο επικίνδυνες ή επιβλαβείς για την κοινωνία και την ανθρώπινη ύπαρξη. Στο παρόν άρθρο, θα αναλύσουμε διάφορες μορφές βίας που συχνά παραβλέπουμε, ενώ θα διερευνήσουμε και πιο σύνθετες και αόρατες εκδηλώσεις της. Κυρίως κείμενο : Μορφές βίας : 1. Φυσική Βία: Η φυσική βία είναι ίσως η πιο άμεσα αναγνωρίσιμη μορφή βίας, καθώς περι...

 ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Πρόλογος : Το παρακάτω κείμενο ακροβατεί ανάμεσα στις δυσοίωνες προβολές του Τζορτζ Όργουελ και του Αλντους Χάξλεϋ, ανάμεσα στον φόβο που υποδουλώνει και στην ηδονή που υπνωτίζει. Αντλεί εικόνες από το "1984", όπου η εξουσία βασανίζει για να υποτάξει, αλλά και από τον "Θαυμαστό Καινούργιο Κόσμο", όπου η υποταγή μεταμφιέζεται σε κανονικότητα, σε ευτυχία, σε ασφάλεια. Κι ανάμεσα σ' αυτά τα δύο άκρα, παρεμβάλλονται οι δικές μου σκέψεις,  σκέψεις ενός ανθρώπου που επιμένει να βλέπει, να αισθάνεται και να μην σωπαίνει. Κυρίως κείμενο : Πώς μπορείς να είσαι βέβαιος ότι εξουσιάζεις έναν άνθρωπο; Όταν τον κάνεις να υποφέρει. Όταν κάμψεις το πνεύμα του, όταν σπάσεις τη θέλησή του και την ξαναπλάσεις με δικά σου καλούπια. Όταν τον αναγκάσεις να αποδεχτεί την αλυσίδα όχι ως βάρος, αλλά ως κόσμημα ασφαλείας. Τότε μόνο τον ελέγχεις αληθινά. Κι αυτόν τον κόσμο χτίζουν. Δεν θέλουν να είναι ένας παράδεισος ευτυχίας ή μια κοινωνία αφθονίας, όπως φαντάστηκαν...

 Πώς μπορείς να είσαι βέβαιος ότι εξουσιάζεις έναν άνθρωπο; Όταν τον κάνεις να υποφέρει. Όμως η υπακοή από μόνη της δεν λέει τίποτα. Μπορεί να παριστάνει τον πειθήνιο, μα να ακολουθεί τη δική του εσωτερική βούληση. Η πραγματική εξουσία έρχεται μόνο μέσα από τον πόνο. Μόνο όταν κάμψεις το πνεύμα του, όταν σπάσεις τη θέλησή του και την ξαναπλάσεις με δικά σου καλούπια, τότε μόνο τον ελέγχεις αληθινά. Κι όμως, αυτόν τον κόσμο χτίζουμε!  Όχι έναν επίγειο παράδεισο, ούτε μια ουτοπία ευτυχίας και αφθονίας, όπως φαντάστηκαν κάποτε οι ονειροπόλοι του παρελθόντος. Χτίζουμε έναν κόσμο απόλυτου ελέγχου, βασανισμού και υποταγής. Έναν κόσμο που δεν έχει θέση η συμπόνια, η καλοσύνη, ούτε καν η ελπίδα. Έναν κόσμο με δύο μόνο κατηγορίες, εκείνους που πατούν και εκείνους που πατιούνται. Η αγάπη και η δικαιοσύνη ήταν ψευδαισθήσεις των περασμένων πολιτισμών. Ο δικός μας κόσμος θεμελιώνεται πάνω στο μίσος στην απάνθρωπη συνύπαρξη. Σ’ αυτόν τον κόσμο, όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα θα εξολοθρευτούν...